जता भत्क्यो उतै दैलो (गजल)

जता भत्क्यो उतै दैलो भन्ने बेला आयो

एकाघरकै मान्छे पराइ बन्ने बेला आयो ।

जिजिबिषा संगालेर नानाथरी चाहनाका

झिसमिसेमै तारामण्डल गन्ने बेला आयो ।

न आदर छ न माया छ, खालि द्वेष मात्र

ब्यथा बिनै, बाहनामा कन्ने बेला आयो ।

बिना थिति बिना रिति, कुसंस्कार गहिरिदा

कौमार्यमै मानसपुत्र जन्ने बेला आयो ।

तन्मयले सिंचेको त्यो स्वप्न बाटिकाको

मालिले नै ‘भीम’को जरा खन्ने बेला आयो ।